PANANAMPALATAYA, PAGPUPUNYAGI, PAG-IBIG AT PAG-ASA: MGA KWENTONG CARMELYAN SA HAMON NG PANDEMYA

this is the longer version.

Karaniwa'y butas lahat ng bulsa't 'di man naging mabuti naranasan noong nakaraang taon

Ang papuri nami'y hindi magmamaliw bagkus mas lalo pang mananaig, aming dakilang panginoon

Lahat ay sabay-sabay at pareparehas na pupuksain mga naglalakihang mga alon

Pananampalataya'y mananatili't 'di matitibag, hanggang sa susunod pang mga panahon

Sa mga magulang na patuloy na sumusuporta't nagmamahal sa kanilang mga anak

'Di maipapaliwanag ang aming pasasalamat ngunit sa inyo kami ay lubhang nagagalak

Natuklasan namin kung paano niyo tinahak ang mapanganib na daang lubak-lubak

Ngunit kailanma'y hindi niyo ito inisip kahit kayo pa ay maaaring mapahamak

Kung iyong minamahal ay sinasaktan ka at patuloy na inaabuso 

Nawa'y pakawalan mo na sinta't ipahinga mo muna yaong pagod mong puso

Sapagkat pag-ibig ay kung saan tayo nakararamdam ng pagkaginhawa't pagkakontento

Datapwat mayroon ring araw kung saan pagmamahal ay nakakasakit, nakakapanibugho

Sinta, maghanda dahil sa ati'y marami rami pa'ng darating na nagbabagang pagsubok

Kayrami pa nating sosulusyunang problema't pupunasan pa'ng mga nakakapuwing na alikabok

Maging alisto, mapagkumbaba't huwag mawawalan ng tiwala sa sarili't pag-asa

Ika'y gumawa ng kabutihan sa kapwa, huwag kailanman isipin ang manira nang buhay nang iba