Senti-myento ng isang maliit na bundok. . .

Ilang bagyo man ang paulit-ulit na dumaan

Upang hagupitan ang mga sanga ng aking mga puno

Maghapon mang sunugin ng araw ang aking luntiang damo

Patuloy man na subukang sirain ng mapanirang mga kamay

Ang yaman na nilalaman ng aking ilalim

Ako ay patuloy at taas noong mananatili

Sa lugar na kung saan ako ay nakatayo

Upang ipamalas sa mga matang mapanuri

Na ang anumang nilalang na sagana sa totoong yaman

Sa gitna at iba’t ibang palo ng unos

Ay mananatiling nakatayong marikit, matatag at higit sa lahat

Matayog.  

                                                   Sa panulat ni Belle

Reviews

[gabrielle]

Ah ito ay napakagandang comparison ng isang bundok sa katatagan ng tao. Itinuro sa atin na huwag tayong mambato o tumadyak ng taong nakalugmok na pero sa kabila nito minsan binabato tayo ng sunod sunod na pasakit. Pasakit na pwedeng sumira o magpapakatatag sa ating pagkatao... Pero hanggat meron tayong tamang pundasyon at disposisyon para tayong bundok na nanatiling nakatayo. napakapositibo ang ending ng tulang ito.

[Belle]

Naintindihan mo,Gabs...Lagi mong naiintindihan...Salamat.