sajinikku

മഞ്ഞ് പുതച്ചുറങ്ങുന്ന താഴ്വാരത്തി�™േക്ക് കൈപ്പത്തികൊണ്ട് ഉദയസൂര്യനെ മറച്ചുനോക്കിയപ്പോൾ അതാ ആ വെളുത്ത കൊച്ചുപള്ളി അവിടെത്തന്നെയുണ്ട്, �'രു കൊറ്റി തപസ്സിരിക്കുന്നതുപോ�™െ. എത്രയോ വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞുപോയിരിക്കുകയാണ്.
ഞാൻ തോളി�™ൊരു മൺവെട്ടിയും , കൈയ്യി�™ൊരു പാത്രവും തൂവാ�™യും കരുതി. വികാരിയചചന്റെയടുത്ത് ക്�™ാവുപിടിച്ച താക്കോ�™ുണ്ട്.
സെമിത്തേരി മുഖപരിചയം തരുന്നി�™്�™.
എനിക്കുമവൾക്കും ആവശ്യമി�™്�™ാതിരുന്ന പച്ചപ്പിനെ ഞാൻ ഊക്കോടെ വെട്ടി.
ഉപയോ�-ശൂന്യമായ ഋതുക്കളെയാണ് ഞങ്ങൾ വേണ്ടെന്ന് വച്ചത്.

" �-്രീഷ്മർത്തൂ എന്നും നിന്ദിച്ചിട്ടേയുള്ളു ഞങ്ങളെ"

ഞാൻ പറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരുന്നു.

വെള്ളവും തൂവാ�™യും കൊണ്ട് മാർബിളിനെ തിരികെക്കൊണ്ടുവന്നു.
അക്ഷരങ്ങളിൽ നെടിവീർപ്പെട്ടു.
അവയുടെ അർത്ഥങ്ങളിൽ വിസ്മൃതി ഉറങ്ങിക്കിടക്കുകയായിരുന്ന�™്�™ോ.
പള്ളിമേടയിൽ വികാരിയിരുപ്പുണ്ട്.

" അച്ചോ ആത്മാക്കൾക്കൊന്നും ജീവനി�™്�™േയിപ്പോ? ക�™്�™റകൾക്ക് ജീവനി�™്�™�™്�™ോ."

" ആത്മാവിൻദാരിദ്ര്യം പിടിച്ച പള്ളിയായിപ്പോയി കുഞ്ഞേ. എ�™്�™ാവരും പോയി. മൂന്ന് പ്രേതാത്മാക്കളെ ബാക്കിയുള്ളു. നീ ഏ�™്പിച്ച് പോയ ആ കുട്ടിയുടേയും പിന്നെയെന്റെയും"

" �'രാളാരാ?"

" കർത്താവ്. പിന്നെയാരാ? മഴതുടിക്കും. വേ�-ം പൊയ്ക്കോ"

" ങ്ഹും"

ഞാൻ താഴ്വാരം വിടുകയാണ്.

******** ********* ******* ******


തുഷാരം അവ്യക്തമാക്കിയ ചി�™്�™ുപാളിയിൽ വെള്ളരിപ്രാവിന്റെ നിറമുള്ള നനുത്ത കൈകൾ കൊണ്ട് തട്ടുന്നു.
ഞാൻ ത�™മുറകൾ ത�™മുറകൾക്ക് എറിഞ്ഞുകൊടുത്തിരുന്ന �'രു ചെമ്പ് കെറ്റി�™ിൽ ചായ തിളപ്പിക്കുകയായിരുന്നു.

ഝക്! ഝക്! ഝക്! ഝക്! ഝക്! " തുറക്കാമോ?"

ഞാൻ വാതി�™ുകൾ തുറന്നിട്ടു. " അകത്തുവരൂ"

" അകത്തു വരാൻ കഴിയി�™്�™"

" ങ്ഹും"

" ഇവിടെയിപ്പോൾ പൂക്കളൊന്നുമി�™്�™േ? "

" ഇ�™്�™. നീ പോയതിൽപ്പിന്നെ ആരും പൂവിട്ടിട്ടി�™്�™"

" പാരിജാതവും മു�™്�™യും �'ന്നും?"

" �'ന്നുമി�™്�™. വരുന്നവഴിയി�™ൊന്നും കണ്ടി�™്�™േ? "

" കണ്ടി�™്�™. ഭൂമി പൂക്കൾ ചൂടുന്നി�™്�™െന്നുതന്നെ തോന്നി"

" പിന്നെ നടന്നു വന്ന പാതയിൽ നീ എന്താണ് കണ്ടത്?"

" കാ�™ം. അതി�™െന്റെ നിഴ�™ും. അതിനെ ഉറ്റുനോക്കിക്കൊണ്ടാണ് ഞാൻ നടന്നത്"

"ങ്ഹും. ഞാൻ ചായ തയ്യാറാക്കുകയാണ്. കുടിക്കി�™്�™േ?"

" നിന്നെ ഏറെ സ്നേഹിച്ച മുത്തച്ഛനെവിടേ?"

" പുറത്തുണ്ടാകും"

" എവിടെ?"

" ജീർണ്ണിച്ചുണങ്ങിയ ആ വാകക്ക് കീഴെ എ�™്�™ിൻ കഷ്ണങ്ങൾ കാണുന്നി�™്�™േ? "

" ഉവ്വ്"

" അത് മുത്തച്ഛന്റെ എ�™്�™ുകളാണ്. മുത്തച്ഛൻ എന്നേ അസ്തമിച്ചുപോയി"

" ഇതേതാണ് സ്ഥ�™ം?"

" കോളിയൂർ. നീ എന്തിനാണ് മരിച്ചത്?"

നിശബ്ദത പൂത്തു.

" ഞാൻ പോകട്ടേ?"

"ങ്ഹും"

******* ******** ****** *****

ക�™്�™റയി�™െ മാർബിളിൽ ത�™വച്ച് ഞാൻ അക്ഷരങ്ങളെ താ�™ോ�™ിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

എത്രയോ തവണ അവളുടെ നിശ്വാസങ്ങൾ
എന്റെ മുഖത്തെ തഴുകിയിരിക്കുന്നു!
എത്രയോ തവണ എന്റെ ചുണ്ടുകൾ
അവളുടേതിന് വഴങ്ങിക്കൊടുത്തിരിക്കുന്നു!
ദൂരെയെങ്ങോ വീണ്ടും മഴ ധ്വനിക്കുന്നു.

( പന്ത്രണ്ട് വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് ഇതേ പു�™രിയിൽ പൂക്കളേയും, നാദങ്ങളേയും, അക്ഷരങ്ങളേയും ഉപേക്ഷിച്ചുപോയ സജിനിക്ക്)