ekanthathayude asthithvam( the entity of solitude)

A Poem by harishbabu

malayalam poem

നക്ഷത്രങ്ങളെ നോക്കികിടന്ന രാവുകളിൽ
ഞാൻ ചോദിച്ചത്;
"നിന്റെ ഏകാന്തതയുടെ അസ്തിത്വമെന്ത്?
™ോകത്തി™െ മനുഷ്യക്കോ™ങ്ങളോട് രമ്യതയി™ായി,
നീ ഇണങ്ങിയും പിണങ്ങിയും ചേർന്നൊഴുകാത്തതെന്ത്?"
'ഇണങ്ങുക പിണങ്ങുക പിന്നിണങ്ങുക പിണങ്ങുക പിന്നെച്ചിണുങ്ങുക'
പ™വുരു ആവർത്തിക്കേണ്ടിവന്നൊരാ വാക്കുകൾ കേട്ട്,
സ്വർ-്-വും നരകവും പരിഹസിച്ചട്ടഹസിച്ചടുത്തുവന്നു.
ദിനം നീളെ പിണങ്ങുക, രാത്രിയുടെ അന്ത്യയാമങ്ങളി™ിണങ്ങുക,
പിന്നെ പുഞ്ചിരി പൊഴിച്ചുകൊണ്ടെന്റെ
കൂടെപ്പിറപ്പുകൾതൻ പ്രയാണങ്ങളിൽ പതിയിരിക്കുക.
വിഡ്ഢിത്തം! ' ഇണങ്ങിയും പിണങ്ങിയും' വെറും മൂഡത്തം!
മനുഷ്യർ ജീവിക്കാത്ത ജീവസ്സത്തുക്കൾ,
നടനമാടുന്ന അഭിനയക്കോ™ങ്ങൾ!
നടിക്കാനിഷ്ടമി™്™, കഠാരയേന്തുവാനാവതി™്™,
ഞാൻ ഏകാന്തതയിൽ ജീവിക്കുമെന്നാദ്യപാഠത്തിൽ വിശ്വസിച്ച്,
ആകാശ-ം-യെ നോക്കി നിവർന്നുകിടന്നു.
എന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് സ്വർ-്-വും നരകവും നാവടക്കി,
മ-നത്തിൽ ത™കുനിച്ച് കീഴടങ്ങി.
പിന്നെയോ അവർ;

താരങ്ങളെയുറക്കുവാനമ്പിളിയുദിച്ചപ്പോൾ,
നി™ാവെളിച്ചത്തി™ാ നെൽപ്പാടത്തിന്നരികി™ൂടെ,
ദൂരെയെങ്ങോ നടന്നകന്നുപോയി.
ഏകാന്തതയുടെ അസ്തിത്വം.