O! Baclaran

A poem about the place in the Philippines called Baclaran

Tuwing umuulan

at ako ay dadaan

sa Baclaran

paa ay nahihirapan

dahil sa karumihan.

Nasabing kapaligiran

ay tila basurahan.

Dito ang kadugytutan

'di lang mapagmamasdan

iyo pang mararamdaman

dura't ihi ng tao't kahayupan

ang putikan ay hinaluhan

at sa paa'y nagsisiksikan.

Doon sa Baclaran

paa ay pinaparusahan,

ilong, siya'y dinamayan

nilanghap ang kapanghihan.

Pati sikmura ay sinasaktan,

ang daan gusto nang sukahan.

Nang hindi na makayanan,

paghinga ay pinigilan.

Alam kong ito'y kaartihan

lahat naman'y taglay yan.

Sensitibo ang katawan,

hindi makayanan

ang lugar na Baclaran

isang basurahan

ng Kamaynilaan.

Author's Note

What do you think about my poem?