Sunami

A Filipino version of my poem Tsunami.

Ako ang karagatan

         at ikaw ang dalampasigan

         aking hinahagkan

        t’wing hangin ay hihipan.

 

Ngunit kinabukasan,

         isang tabiki aking tinamaan

         hindi magawang pasukin

         paano kita hihipuin?

 

Mga alon ko’y lumakas,

         “whish-whoosh,”  kanilang bulalas.

         Sila’y umangat at sila’y sumalpok,

         sa loob ng tabiki sila’y sumuntok.

 

Walang katahimikan

         hanggang tayo’y di magkapisan

         at pakiusap wikain mo,

         ako ba’y hinahanap mo?

 

Author's Note

What do you think of my poem?