Itay

ITAY

Batid ko, na sa unang pagkakataon kong pagtangis 

Kasabay noon ay ang puso mong kagalaka'y labis

Maaliwalas na kaaragan, sya kong nasumpungan

Wari mo'y sa wakas sumapit na ang bunso ng angkan.

Sa bawat bukang-liwayway na ako'y maysakit

Iyong kalong ang sanggol sa iyong mga bisig

Sa magdamag na paghimbing habang nilalamig

Ramdam ko ang init sa kumot mong pinangtabing.

Salat man tayo noon sa karangyaan ng buhay

Di mapapantayan ang pag-aaruga mong tunay

Nilingap na tumatag sa anumang pagsasanay

Upang hakba'y di malihis ng landas... Salamat 'Tay.

Lumipas ang panahon hanggang ako'y magkaulirat

Bitbit pa rin ang pangaral mo sa 'king mga balikat

Di makakalimot, kahit malayo ang iyong agwat

Sa puso't isip ko'y ikaw ay aking dinadakila.

Sa 'king pagtanda, mga pamana mo'y ipapahiram

Sa 'king mga supling, tiyak nilang mauulinigan

Di mawawaglit mga pangaral mo mahal kong Itay

Iyan ay aking panata habang ako'y nabubuhay.