Lucht en woestijn

This poem is about the friction between human desire and worldly truth.

Ergens in een niemandsland

Daar ben ik meester met mijn rechterhand

Maar hoe veel ik lijk te doen beven

Eigenlijk ben ik alleen maar aan het zweven

Blik naar voren strak gevlochten

Zo zweef ik verder waar wordt gevochten

Zo neem ik mijn vlucht langs een lijn

Gevlochten steriel en zonder veel pijn

Maar mijn staart ving vuur en vlam

Er kwam een schemer maar ik was bang

Licht zo duister en zo vel

ik neem liever een duik terug naar de hel

Daar is het rustig en geen licht

Het sterven heeft hier ook geen gewicht

Hoop die heeft hier ook geen plek

Want het wordt toch maar een brandende vlek

Maar dan komt een lichtflits langs

Ik kan me niet verweren en vang weer vlam

Brengt het licht in mijn gezicht

Vreet zich stil ontneemt mij gewicht

Vuur en vlam branden heel stil

En ineens verdween mijn bril

Mijn grot die altijd goed bewaakt

Was ineens veel meer waard

Langzaam bevend maar niet zwevend

Zag ik mezelf nu niet meer klevend

Klein fragiel maar zonder schijn

Stiekem wilde ik dat altijd al zijn

"Hoop verlaat me niet alweer"

"Ik wil naar het licht ondanks het weer"

De lijnen in de licht gewoven

Echt heb ik ze nog nooit gemogen

Nu sta ik hier zo kaal en tril

In een woestijn zonder een bril

heet dat is het zeker hier

De oase ontpopt zich op een kier

Ben je echt of een illusie

Ik wil niet alweer zoveel diffusie

Trekkend door de droge nacht

Ik vind iets wat ik niet had verwacht

Een lieve kleine bonte kever

Hij verstopt zich onder een kleine beker

Ik kijk hem aan en zie een schat

Fonkelend kruipend uit zijn gat

Spelend, liefhebbend eerlijk en vertrouwd

Hij is nog helemaal niet zo oud

Ik pakte hem op en keek hem aan

Ik wil hem liever niet weer laten gaan

Maar ook hij is bang voor het licht

En onttrekt zich langzaam uit mijn zicht

Zo lief en fijn ik wil hem volgen

Ik drijf wel mee op die kleine golven

Vleugelloos en bang hoe ik nu ben

Verlies ik langzaam mijn oude stem

Zwemmend door woestijn zand

Wie weet is daar een klein nieuw land

In de woestijn daar is alles stil

Niemand kijkt hier door een bril

Author's Note

Do you think the symbolism appeals to many people? Is it clear/vague?